Untunglah.

"Untunglah boleh park kereta kat atas,"

Haah, untunglah bila naik turun tangga kena pegang kalau tak boleh tersungkur.
Untunglah tengah jalan macam biasa tiba-tiba kaki tak boleh tampung berat sendiri.
Untunglah bila kaki sakit malam-malam tertidur sambil nangis.
Untunglah terpaksa senyum je padahal kaki dah tak larat nak melangkah setapak pun.
Untunglah orang cakap aku mengada-ngada tak boleh nak buat macam-macam sebab aku tau kaki aku tak boleh tahan.
Untunglah jadi spoiled brat pergi mana-mana pun kena hantar sampai depan pintu sebab tak larat.

Untung gila kan?

p/s Lupa nak cakap terima kasih banyak-banyak kat FKPM UiTM Shah Alam.

Comments

Popular posts from this blog

Masscomm

Serabut.

Hati.